Πώς στήνεται ένα παραμύθι…
Θα σας πω ένα παραμύθι για το πώς στήνεται ένα… παραμύθι που λέγεται και ξαναλέγεται. Το παραμύθι δεν είναι αθώο. Λέγεται (ξανά και ξανά) για να εξαναγκάσει ένα γονατισμένο Έθνος να παραδώσει το ισχυρότερο διαπραγματευτικό του χαρτί αμαχητί. Να υποδουλωθεί κανονικά και να καταληστευτεί μέσω μίας δανειακής σύμβασης που έχει επιβληθεί για να αποπληρωθεί ένα απεχθές χρέος.
Αυτός που το λέει είναι άνευ σημασίας γιατί πάντα θα βρεθεί κάποιος να το πει. Αυτοί που το ακούνε όμως είναι άλλο ζήτημα.
Συνέβη τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου, στο Αμφιθέατροτου δημαρχιακού μεγάρου Παπάγου – Χολαργού.
Παρακολουθήστε το διάλογο που κρύβει όλη την ουσία (αν μάλιστα έχετε υπομονή, παρακολουθήστε ολόκληρο το βίντεο και θα μάθετε πως γίνεται το στήσιμο):
Ολόκληρη η διάλεξη περιστρέφεται γύρω από το πόσο πλούσιοι είμαστε με τα πετρέλαια που κρύβει η ΑΟΖ μας.
Το show αρχίζει στο 1:24:43
.
Ακροάτρια: «Τώρα έχουμε μνημόνιο»
Στρατηγιστής Λυγερός:«Και το μνημόνιο τι έχει σχέση;»
…………….
Ακροατής: «Τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες δεν πάνε στο λογαριασμό αποπληρωμής του χρέους;»
Στρατηγιστής Λυγερός: «Όχι αγάπη μου. Είναι απλό. Διαβάστε τη νομοθεσία ρε παιδιά… η δανειακή σύμβαση δεν αφορά τους υδρογονάνθρακες».
.
Ο ακροατής «καλύφθηκε», αλλά η ακροάτρια παρεξήγησε και νόμιζε πως ο ακροατής ειρωνευόταν. Για να σιγουρευτεί, έψαξε και βρήκε αυτό:
Στρατηγιστής Λυγερός: «όσον αφορά την ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες υπάρχει το Προεδρικό Διάταγμα του Φεβρουαρίου 2012, που εξηγεί ότι μια εθνική εταιρεία που έχει μόνο μία μετοχή και 7μελές Διοικητικό Συμβούλιο είναι αυτή που θα διαχειρίζεται αποκλειστικά τους υδρογονάνθρακες χωρίς να έχει δικαίωμα μεταβίβασης. Άρα είναι εντελώς ανεξάρτητο πλαίσιο από οποιαδήποτε δανειακή σύμβαση ή Μνημόνιο».
Βρήκε ακόμη, πως τους υδρογονάνθρακες τους διαχειρίζεται μιά εταιρεία που ονομάζεται ΕΔΕΥ Α.Ε. Και (ω τι θαύμα!) η μετοχή της πράγματι δεν μεταβιβάζεται! Αλλά ανήκει στο κράτος… δηλαδή είναι περιουσία του κράτους!
Παρεμπιπτόντως, η ΕΔΕΥ Α.Ε. δε λειτουργεί… Αντί αυτής, λειτουργούν Επιτροπές του γνωστού για το ρόλο του στην υποδούλωση της Ελλάδας μέσω του Μνημονίου πρώην Υπουργού Ενέργειας Παπακωνσταντίνου που υλοποιούν το σχεδιασμό του. Θα τολμούσε να σκεφτεί η ακροάτρια ότι αυτός ο σχεδιασμός συμφωνήθηκε πίσω από μια κουρτίνα σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη (με ποιούς άλλους άραγε;) αλλά όλα αυτά είναι απλές εικασίες αν εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει το νομικό καθεστώς…
Τι να σκεφτεί τώρα η κακομοίρα η ακροάτρια; Που να μπερδεύεται με νομοθεσίες κλπ; Έψαξε από δω, έψαξε από κει και βρήκε το εξής:
Στις 06/03/2012, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ.Μανιάτης δήλωσε: “Τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες δεν υπάρχουν στη δανειακή σύμβαση“.
Ωραίο το παραμύθι ε;
Ποιους έπεισε;
Η αίθουσα στη συγκεκριμένη διάλεξη είχε αρκετά «αστέρια» του στρατεύματος, ένα τουλάχιστον Δήμαρχο, έναν πρώην Πρωθυπουργό κλπ. Και δεν είναι η μοναδική διάλεξη με το ίδιο αντικείμενο και από το ίδιο πρόσωπο.
Επιπλέον, ο στρατηγιστής κ.Λυγερός, είναι, σύμφωνα με το βιογραφικό του, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας και τη Σχολή Στρατολογικού.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Τσόκαρα και καριόλες
Ν. Λυγερός
Όποιος δεν έχει δει ποτέ τσόκαρα και καριόλες, δεν μπορεί να πιστέψει ότι υποδήματα και άμαξες μπορεί να θεωρούν ότι έχουν άποψη. Στην αρχή νομίζει ότι ακούει ένα παραμύθι, αλλά σιγά-σιγά κατανοεί ότι ο συνδυασμός των δύο είναι θεαματικός. Τα τσόκαρα πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και οι καριόλες απαντήσεις. Αυτός ο διάλογος φαντάζει εξωπραγματικός, αλλά όσο παράξενος κι αν είναι θέλει να φανεί ρεαλιστικός. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τα επιχειρήματα του ενός αγγίζουν τις πεποιθήσεις του άλλου. Σημασία έχει ότι το παράλογο δεν στέκει ακόμα κι αν τα υποδήματα κι οι άμαξες προχωρούν χωρίς κανένα πρόβλημα στον κόσμο τους. Το πρόβλημα είναι το κοινό που βλέπει αυτό το θεατρικό, νομίζει ότι αφορά την πραγματικότητα. Ενώ στην ουσία, και τα δύο αποκτούν νόημα μόνο όταν τα βάζουμε και όταν καθόμαστε πάνω, αλλιώς και τα δύο είναι κενά. Όταν λοιπόν δίνουμε αξία στα λεγόμενά τους ξεχνάμε ότι είναι ένα θέατρο του παραλόγου και ότι ο σκηνοθέτης δεν είναι ο Ιονέσκο. Κατά συνέπεια η παράσταση δεν έχει το απαιτούμενο επίπεδο. Ελπίζουμε απλώς ότι το κοινό δεν θα δυσανασχετήσει γρήγορα με αυτήν την επιθεώρηση, αλλιώς τα τσόκαρα και οι καριόλες δεν θα προλάβουν να φύγουν από τη σκηνή εγκαίρως.
(Ναι, δεν είναι αστείο: είναι πραγματικό κείμενο του Καθηγητή της Σχολή Εθνικής Άμυνας και της Σχολή Εθνικής Ασφάλειας Στρατηγιστή Λυγερού, το οποίο μάλιστα έχει αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδα του.)
Για την προσπάθεια μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε.
ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΝΕ LIKE!
