.jpg)
Guardian: Πλησιάζει η «μητέρα των μαχών» στη Συρία
.Στέλιος Παπαναστασίου
Μία μεγάλη μάχη, ίσως η πιο αποφασιστική στα πλαίσια του εμφυλίου πολέμου στην Συρία, πρόκειται να ξεσπάσει σύντομα στην Δαμασκό σημειώνει το κύριο άρθρο γνώμης της Guardian. Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν ότι αποσύρουν το μη-μάχιμο προσωπικό τους και οι αντάρτες, εξοπλισμένοι με ρουκέτες και όπλα που λεηλάτησαν από βάσεις του συριακού στρατού, ετοιμάζονται να εισβάλλουν μέσα στο τελευταίο οχυρό του Άσαντ.
Δεν έχουν ακόμη την δύναμη να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την πρωτεύουσα, όμως δεν δείχνουν και κανένα σημάδι υποχώρησης. Μετά από ένα τόσο μακρόσυρτο και ολέθριο πόλεμο, δεν μπορούν να κάνουν πίσω, η προέλαση είναι μονόδρομος, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.
Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ έχει θωρακίσει την πόλη με μια δύναμη 80.000 ανδρών, ενώ όπως λένε οι Ρώσοι συνομιλητές του, ο ίδιος έχει χάσει κάθε ελπίδα για νίκη ή απόδραση. Τα σώματα ασφαλείας συνεχίζουν να του είναι πιστά και συντεταγμένα. Μόλις 4.000 από τους 27.000 στρατιωτικούς την πιστής στον Άσαντ δύναμης είναι Σουνίτες, εκ των οποίων περίπου 1.800 έχουν λιποτακτήσει. Σχεδόν 22.000 στρατιωτικοί ανήκουν θρησκευτικά στην ισλαμική αίρεση του Άσαντ, είναι δηλαδή Αλεβίτες, ελάχιστοι εκ των οποίων έχουν εγκαταλείψει τις τάξεις του συριακού στρατού.
Οι τελευταίοι αποτελούν και το τελευταίο ισχυρό χαρτί του Άσαντ. Οι αντάρτες δεν κατάφεραν να τους πείσουν ότι θα προστατεύσουν τα δικαιώματα, τις ιδιοκτησίες και τις ζωές τους μετά την κατάρρευση του καθεστώτος. Αυτό σε συνδυασμό με την βαθειά πίστη των Αλεβιτών, ,ως εξουσιάζουσα ισλαμική σέχτα, προιδεάζει ότι η μάχη για την Δαμασκό θα είναι σφοδρότατη – εάν τελικά αφήσουν οι υπόλοιπες έξωθεν δυνάμεις να γίνει.
Αποδυναμώνεται η Ρωσία
Μετά από 20 μήνες αιματηρών συγκρούσεων, η Ρωσία φαίνεται να επανεξετάζει την στάση της. Η μέχρι σήμερα στρατιωτική υποστήριξη που παρείχε στον Άσαντ ήταν καταδικασμένη να αποτύχει εξαρχής. Και αυτό διότι στηρίχτηκε πάνω σε τρία σαθρά θεμέλια: στην ιστορικά παραδοσιακή υποστήριξη των Ρώσων προς την Συρία, στις εγχώριες ανησυχίες σχετικά με τις λαϊκές εξεγέρσεις, την αλλαγή του καθεστώτος και την ισλαμική επανάσταση στον Βόρειο Καύκασο, και τέλος σε μια εντελών εσφαλμένη ανάγνωση της φύσης της ίδιας της Αραβικής άνοιξης.
Ορισμένοι –αναγνωρισμένοι κατά τα άλλα- αναλυτές εξωτερικής πολιτικής στη Μόσχα είχαν πεισθεί ότι η Αραβική άνοιξη δεν ήταν προϊόν των λαϊκών εξεγέρσεων, αλλά μιας προσχεδιασμένης «βρώμικης επανάστασης», που υποκινήθηκε από την CIA.
Όμως η πραγματικότητα τους διέψευσε. Η θέση της Ρωσίας τώρα μοιάζει να αποδυναμώνεται καθώς οι επαναστάτες είναι ισχυρότεροι στρατιωτικά και οικονομικά στηριζόμενοι από τα χρήματα και τα όπλα που παρέχουν αφειδώς οι Ευρωπαίοι στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA).
O Βλάντιμιρ Πούτιν δήλωσε την περασμένη Δευτέρα, από την Άγκυρα όπου βρισκόταν, ότι η χώρα του δεν κατέχει ρόλο υπερασπιστή του παρόντος καθεστώτος της Συρίας, κρατώντας έτσι αποστάσεις από τους πρώην σύμμαχους του. Οι Ρωσική διπλωματία τώρα θα χρειαστεί να προσεγγίσει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης εντός και εκτός Συρίας, τις οποίες μέχρι πρόσφατα αγνοούσε.
Ο Πούτιν αποδείχτηκε προφητικός όταν ανέφερε την επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Λιβύη ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Στην Λιβύη, η ρήξη με το καθεστώς ακολουθήθηκε από έντονες διαμάχες ανάμεσα στις φυλές της επικράτειας, οι οποίες θα πάρουν χρόνια για να επιλυθούν. Πόσο χειρότερη λοιπόν μπορεί να είναι η κατάληξη στην περίπτωση κατάρρευσης του συριακού καθεστώτος, όταν η ρήξη θα δώσει την θέση της σε ένα αιματηρό ξεκαθάρισμα ανάμεσα στις εκάστοτε θρησκευτικές σέχτες; Η πτώση του Άσαντ δεν είναι πλέον το μόνο ζήτημα που θα προκύψει. Το μεγάλο ερώτημα είναι: «Ποιους θα συμπαρασύρει με την πτώση του και ποιοι θα τον αντικαταστήσουν μετέπειτα;»
Πηγή: Guardian
