Guardian: Η Ελλάδα σε βαθιά ανθρωπιστική κρίση
Το ότι μια τέτοια κρίση θα μπορούσε να συμβεί σε ευρωπαϊκή χώρα, ειδικά σε κάποια που είναι μέλος της Ε.Ε., αυτό θεωρείται σχεδόν αδιανόητο, σημειώνει σε χθεσινό άρθρο της στην εφημερίδα Guardian η Αλεξάνδρα Πολιτάκη.
Και προσθέτει: «Κι ωστόσο πολλοί ειδικοί ισχυρίζονται πωςη Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο ανθρωπιστικής κρίσης. Ο επικεφαλής των Ιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης, υπήρξε από τους πρώτους που το δήλωσαν ανοικτά. Το Πέραμα λόγου χάρη, το οποίο βρίσκεται στο άκρο του λιμανιού του Πειραιά βρίσκεται εν τω μέσω ανθρωπιστικής καταστροφής. Η Ιατρική Ένωση Αθηνών, το μεγαλύτερο σώμα επαγγελματιών του είδους, έστειλε μέχρι και επίσημη επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη, ζητώντας να παρέμβει. Και εάν αυτή η κρίση έχει μέχρι στιγμής συζητηθεί τόσο λίγο, αυτό οφείλεται κυρίως σε πολιτικούς λόγους».
Τι ορίζουμε όμως ως «ανθρωπιστική κρίση»;
«Αληθεύει πως δεν υπάρχει ένας γενικός ορισμός του τι συνιστά ανθρωπιστική κρίση», αναφέρει η Αλεξάνδρα Πολιτάκη και συμπληρώνει: «Ωστόσο, ο τρέχων ορισμός που χρησιμοποιείται από ειδικούς με εμπειρία στο πεδίο είναι καθαρά πρακτικός και ευθύς: η ανθρωπιστική κρίση συνοδεύεται συνήθως από αυξανόμενη φτώχεια, ανισότητα στην εκπαίδευση και την κοινωνική ασφάλεια, καθώς και από ελλιπή πρόσβαση στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Σημαντικοί δείκτες μιας τέτοιας κρίσης είναι επίσης η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης».
Πρωτοφανής κατάσταση για μία χώρα σαν την Ελλάδα η οποία, σύμφωνα με τoν Πίνακα Ανθρώπινης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, το 2008 η Ελλάδα κατείχε τη 18η θέση στην παγκόσμια κατάταξη.
Τα ωμά δεδομένα της ίδιας της Ε.Ε. δείχνουν πλέον μία τελείως διαφορετική κατάσταση:
«Το 2011, το 27.3% του πληθυσμού, δηλαδή 1.3 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονταν στο χείλος της πτώχευσης. Στοιχεία για το 2012 δεν υπάρχουν ακόμη, αλλά τα πράγματα σίγουρα δεν διαγράφονται ευοίωνα… Σημαντικός δείκτης της κατάστασης είναι επίσης η στέρηση βασικών υλικών αγαθών: θέρμανση, ηλεκτρικό, τηλέφωνο, μέσο μετακίνησης, ελλιπής διατροφή σε κρέας και ψάρι σε εβδομαδιαία βάση, καθώς και αδυναμία πληρωμής έκτακτων εξόδων ή ενοικίων και λογαριασμών».
Το άρθρο επισημαίνει, επίσης, ως σημαντικούς παράγοντες διαμόρφωσης της παρούσας κατάστασης, την αναποτελεσματικότητα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων επανένταξης των ανέργων στην αγορά εργασίας (το 26% έφτασε τον Οκτώβριο του 2012 η ανεργία), το καθημερινό κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού μικρών επιχειρήσεων, την αύξηση των ποσοστών των άστεγων (υπολογίζονται στις 40.000), τον ολοένα διογκούμενο ρόλο των ομάδων εθελοντών ιατρών στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας με σκοπό την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (υπηρεσίες που μόλις πριν 3 χρόνια απευθύνονταν αποκλειστικά σε μετανάστες), τέλος την καλπάζουσα αύξηση των δημόσιων συσσιτίων (ένα φαινόμενο που αφορά ολοένα και περισσότερους μαθητές σχολείου και φοιτητές).
«Η χώρα», καταλήγει το άρθρο της Αλεξάνδρας Πολιτάκη, «χρήζει ανθρωπιστικής επέμβασης και είναι ντροπιαστικό για την ελληνική κυβέρνηση και την Ε.Ε. να επιμένουν να μη βλέπουν την πραγματική κατάσταση. Απαιτείται έκτακτη ανθρωπιστική δράση τώρα».
ΠΗΓΗ
