Ερχεται η ώρα της Γαλλίας !!!!!!!
Τον Ιούλιο η Διοίκηση της Peugeot ήθελε να κλείσει το εργοστάσιο στο Ωλνέ όπου θα απολύονταν 3.000 εργαζόμενοι. Ο πρόεδρος Φ. Ολάντ το χαρακτήρισε «απαράδεκτο». Τελικά, το εργοστάσιο αυτό κλείνει και επιπλέον απολύονται 8.000 άτομα από την Peugeot Γαλλίας.
Είναι το πρώτο εργοστάσιο αυτοκινήτου που κλείνει στη Γαλλία ύστερα από 20 χρόνια, αλλά αυτό δεν εντυπωσιάζει γιατί μόνο το περασμένο τρίμηνο η αγορά νέων αυτοκινήτων στη Γαλλία είχε πτώση 8%, η Peugeot είναι σε προ-πτωχευτική διαδικασία και τα επιτόκια που προσφέρει στους πελάτες της είναι τριπλάσια από τα αντίστοιχα γερμανικά.
Η αγορά αυτοκινήτου είναι σαφής δείκτης οικονομικού κλίματος, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Τα τελευταία τρία τρίμηνα στη Γαλλία (Σεπτέμβριος 2011 ? Ιούνιος 2012) είχαν μηδενική ανάπτυξη, το δε ΑΕΠ του τρίτου τριμήνου (Q3) του 2012 θα είναι πιθανώς αρνητικό.
Από το 2000 έως το 2012 το κόστος εργασίας στη βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε στη Γερμανία 8% και στη Γαλλία 28%. Η δαπάνη του εργοδότη για κοινωνική ασφάλιση του εργαζομένου είναι στη Γερμανία 17% και στη Γαλλία 38%.
Οι εξαγωγές της Γαλλίας λιμνάζουν για πολλά χρόνια, οι εξαγωγές στην Ευρώπη μειώνονται συνεχώς την τελευταία δεκαετία όπως πρόσφατα παραδέχθηκε ο κ. Lamy, και ο ΟΟΣΑ επίσημα ανέδειξε την απώλεια ανταγωνιστικότητας της Γαλλίας. Η Γαλλία γράφει ένα εμπορικό έλλειμμα μηνιαίως της τάξης του 5-6 δισ., το δε έλλειμμα του Ισολογισμού της φέτος είναι 4,5%. Ταυτόχρονα η ανεργία ξεπέρασε το 10% και από τα μέσα του 2009 οι προσλήψεις είναι σταθερές, ενώ οι απολύσεις αυξάνονται.
Σε μια χώρα που η δημόσια δαπάνη είναι το 57% του ΑΕΠ, υπερβαίνοντας κατά άνω του 30% τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ και οι φορολογικές εισπράξεις ως ποσοστό του ΑΕΠ συνεχώς μειώνονται, επιλέχθηκε ως λύση για τη μείωση του ελλείμματος η αύξηση των φόρων κατά δύο τρίτα και η μείωση των δαπανών κατά το ένα τρίτο, δηλαδή η αρχική ελληνική επιλογή. (!)
Το οικονομικό μέλλον για τη Γαλλία είναι προφανές. Το τρίτο τρίμηνο του 2012 θα είναι μηδενικό ή μάλλον υφεσιακό και έτσι κάπως θα είναι και το τέταρτο τρίμηνο φέτος. Η λιτότητα θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ΑΕΠ και την αύξηση του χρέους που είναι τώρα 91% του ΑΕΠ, στο τέλος του 2012 θα είναι τουλάχιστον 95,5% του ΑΕΠ και το τέλος του 2013 θα προσεγγίζει το 100% του ΑΕΠ. Η κατάσταση από πλευράς χρέους είναι όπως αυτή της Ισπανίας.
Την εξέλιξη την έχουμε δει σε τόσες χώρες που είναι πλέον νομοτελειακή. Η Γαλλία θα μπει σε ύφεση το 2013, δεν θα πετύχει τον στόχο της μειώσεως του ελλείμματος στο 3%, η ανεργία θα αυξηθεί όπως και η κοινωνική αναταραχή, όταν θα αρχίσουν να θίγονται η συντάξιμη ηλικία, οι οικογενειακές επιδοτήσεις κι όλα τ' άλλα του αξιόλογου κοινωνικού κράτους της χώρας αυτής.
Η Γαλλία όμως είναι και το προτελευταίο οχυρό της ευρωπαϊκής οικονομίας και κινδυνεύει να πέσει. Αυτό καταρχήν είναι ευχάριστο για τη Γερμανία γιατί στη ροή του χρήματος από το Νότο, στη Γερμανία θα προστεθεί και γαλλικό χρήμα.
Μία οικονομικά αδύναμη Γαλλία θα γίνει ενδεχομένως πιο συνεργάσιμη με τη Γερμανία; Αυτό είναι βέβαια η στενή γερμανική άποψη, της οποίας η μέχρι σήμερα γραμμή ήταν η ανελέητη δημοσιονομική πειθαρχία και το κρυφό σχέδιο για Γερμανοκεντρική Ευρώπη, θεωρώντας ότι ο τελευταίος που θα μείνει όρθιος θα είναι ο νικητής.
Είναι βέβαιο επίσης ότι στη Γαλλία θα αναπτυχθούν εσωστρεφείς δυνάμεις, οι οποίες θα αμφισβητήσουν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη της χώρας, πράγμα το οποίο θα επηρεάσει σε κάποιο βαθμό τη στάση της Γαλλίας προς τη χώρα μας και προς τις άλλες χώρες του Νότου που βρίσκονται σε κρίση.
Όμως επίσης θα αναπτυχθούν δυνάμεις που θα απαιτήσουν η Γαλλία να ηγηθεί συσπείρωσης του Νότου αντί της μέχρι τώρα επιλογής της, της ταύτισής της με τον πλούσιο Βορρά. Αυτό βέβαια προϋποθέτει αλλαγή της στάσης Ραχόι από τη σημερινή υποταγή του στα κελεύσματα της καγκελαρίου και παραμονή του Μόντι στην εξουσία.
Επί του παρόντος οι Γερμανοί είναι οι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες.
Όμως, αν τελικά όλη η Ευρώπη πλην Γερμανίας και δορυφόρων είναι στην ύφεση, πόση δύναμη επιβολής των θελήσεών της θα έχει η Γερμανία, όταν η συνταγή της θα έχει γκρεμίσει οικονομικά την Ευρώπη;
Μια υφεσιακή Γαλλία θα αναγκασθεί τελικά να βρει πολιτική λύση συσπειρώνοντας τον υφεσιακό Νότο και φεύγοντας από τη μονοδιάστατη γερμανική συνταγή με σύμπλευση Ντράγκι και Γιούνκερ. Η κ. Mέρκελ με την τελευταία στροφή της πολιτικής της δείχνει ότι αυτό το φοβάται αλλά έχει και εκλογές και κινδυνεύει να κάνει, και λίγα και αργά.
Ο χρόνος όμως δεν δίνει αναβολές. Αυτά που περιγράψαμε δεν θα γίνουν στο απώτερο μέλλον αλλά μέσα στο 2013, που θα είναι το σημείο καμπής για την ευρωπαϊκή ενοποίηση ή διάλυση. Αυτή τη χρονιά ή κάτι μεγάλο θα συμβεί ή κάτι μεγάλο θα τελειώσει.
- Την εξέλιξη την έχουμε δει σε τόσες χώρες που είναι πλέον νομοτελειακή. Η Γαλλία θα μπει σε ύφεση το 2013, δεν θα πετύχει τον στόχο της μειώσεως του ελλείμματος στο 3%, η ανεργία θα αυξηθεί, όπως και η κοινωνική αναταραχή
- Μία οικονομικά αδύναμη Γαλλία θα γίνει ενδεχομένως πιο συνεργάσιμη με τη Γερμανία; Αυτό είναι βέβαια η στενή γερμανική άποψη, της οποίας η μέχρι σήμερα γραμμή ήταν η ανελέητη δημοσιονομική πειθαρχία και το κρυφό σχέδιο για Γερμανοκεντρική Ευρώπη
πηγή: Ημερησία
