ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ!!! - I WILL BE THERE! - ICH WERDE DA SEIN! - JE SERAI LÀ!!!-ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Ονομάζομαι Στέλιος Κυμπουρόπουλος και έχω την ηλικία των 28 χρονών (παρά λίγων ημερών). Είμαι ένας νέος ειδικευόμενος ψυχίατρος, είμαι ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, είμαι ερευνητής, είμαι υποστηρικτής, και με κάθε τρόπο, προαγωγός των ανθρώπινων δικαιωμάτων… και τέλος είμαι ένας άνθρωπος με σοβαρή κινητική αναπηρία.
Παραπάνω περιγράφω εν συντομία τα όσα είμαι. Κανείς δε ξέρει όμως τα πόσα θέλω να γίνω, τα πόσα μπορώ να φτάσω, τα πόσα αξίζει να κάνω. Ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση! Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα μπορώ να είμαι τίποτα. Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς στόχους δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς αύριο δε ζει! Θέλω να ζω όμως σε μια Ελλάδα που έχει αξίες που μπορεί να βασίζεται στις δικές της δυνάμεις. Δεν έχει σημασία αν φάμε ακόμα μια ημέρα καλό φαγητό, όταν πολλοί συνάνθρωποί μας τρώνε ψίχουλα ή ό,τι βρουν σε συσσίτια και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους… σύντομα εκεί θα καταλήξουμε οι περισσότεροι! Δεν έχει αξία αν δουλέψουμε μια μέρα περισσότερο, αφού είτε το 27% των συμπολιτών μας δε δουλεύει είτε και να δουλεύει κάποιος σήμερα, αύριο ο μισθός του δεν θα είναι αρκετός για τα καθημερινά απαραίτητα αγαθά. Και το ερώτημα γεννιέται: γιατί συμβαίνει αυτό;
Συμβαίνει γιατί αφήσαμε τη ζωή μας, χωρίς οδηγό, χωρίς υπηρεσίες, χωρίς όραμα. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στην προσπάθεια και στη σωστή ανταμοιβή και πιστέψαμε στη λαχειοφόρο αγορά των ψήφων. Δεν υπολογίσαμε ώστε να φτιάξουμε μια κοινωνία για όλους, μια κοινωνία με βάσει την Παιδεία, τις Επιστήμες, την Έρευνα, τη Φυσική Ελληνική Ομορφιά του εδάφους και του υπεδάφους.
Ακόμα υπάρχουν ψήγματα ελπίδας και εγώ θέλω να τα εκμεταλλευτώ και να βρεθώ όσο ζω σε μια Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, πραγματικής Ελευθερίας, πραγματικής Παιδείας, πραγματικής Υγείας, πραγματικής Διαφορετικότητας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε ΤΩΡΑ! Τώρα για να μη συνεχίσουν να ξενιτεύονται νέοι άνθρωποι για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα για να είμαστε σίγουροι πως σε 20-30 χρόνια θα υπάρχει ακόμα Ελλάδα και δε θα έχουμε αυτοαφανιστεί από την υπογονιμότητα! Σαν άνθρωπος δε μπορώ να βλέπω άλλο την Ελλάδα να καταστρέφεται και να χάνεται. Δε μπορώ να βλέπω πως κάθε ημέρα πίνεται το αίμα των ανθρώπων μας. ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!
Δε ξέρω αν η ώρα μηδέν έφτασε, εγώ όμως ορίζω το δικό μου σημείο μηδέν. Την Τρίτη 16 Ιουλίου θα είναι σαν να έχω γενέθλια, θα είναι τα δικά μου διαφορετικά γενέθλια που αντί να τα γιορτάσω απολαμβάνοντας κάποιο γεύμα δίπλα στη θάλασσα με καλό κρασί και φαγητό, θέλω να γιορτάσω την αρχή μιας καινούργιας ημέρας, μιας αλλαγής. Εγώ θα είμαι εκεί στις 20:00, μπροστά από το άγαλμα του άγνωστου Στρατιώτη μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ, να γεμίσει ο χώρος Ελπίδα έξω από το σπίτι μέσα στους δρόμους.
Ελάτε και φέρτε μαζί σας από ένα κερί να το ανάψουμε σαν σύμβολο ελπίδας για το αύριο. Φέρτε μαζί σας, με οποιοδήποτε τρόπο ιδέες - απόψεις κι όχι φράσεις του παρελθόντος (όπως ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ώστε να είναι στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες. Θα είμαστε εκεί για να τα μοιραστούμε αυτά, για να τα κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Δεν θα βρεθούμε εκεί για διασκέδαση και γλέντι, με σουβλάκια και μπύρες. Οι εξελίξεις δεν έρχονται με την λειτουργία της πέψης, αλλά με τη λειτουργία του πνεύματος. Καμιά αλλαγή δεν έγινε με το ξυλάκι από το καλαμάκι, αλλά όλες έγιναν με το ξίφος του πνεύματος και τη θέληση του σώματος. Θα είμαστε εκεί για την αλλαγή, για μια βιώσιμη ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ!!!
Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος
• Δεν υποκινούμαι από κανένα κόμμα ή πολιτική παράταξη για αυτήν την προσπάθεια για αναστολή της καταδίκης μας. ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΑΙ όμως από τη θέλησή μου να ζω ελεύθερος και καλά!
• Χρησιμοποιώ το Facebook και άλλα socials media όχι σαν τελικό αποδέκτη, αλλά ως μέσο για τη διάδοση ενός τελικού σκοπού.
Σας αφήνω με στοίχους από το ποίημα "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος" του Τάσου Λειβαδίτη και με την ελπίδα να είμαστε μια δύναμη εκείνο το βράδυ!
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές […]
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου […]
My name is Stelios Kympouropoulos and in a few days I’ll become 28 years old. I'm a young post-graduate psychiatrist doing my internship, researcher and human rights defender who by all means promulgates human rights... and last but not least, I am a man with severe motor disability.
All the above is a brief description of who I am. Yet no one knows how many things I aspire to do, how many things I wish to achieve, how many things are worth doing. I don’t have the answer as well! All I know is that in a short period of time I will be nothing. A man without dreams is not a man. A man without goals is not a man. A man without hope is not a man. A man for whom tomorrow doesn’t exist, ceases to be a man! But I want to live in a principle-based Greece that can rely on its own resources. It’s no use having another meal when our fellow citizens live on bread crumbs, have to look for food in soup kitchens and to turn for help to a few goodhearted people... this is where most of us are headed anyway! It’s no use working one more day when 27% of our fellow citizens are jobless and even if someone still has a job, there is no guarantee that come tomorrow his salary will suffice for his every day needs. And the question rises: why is this happening?
This is happening because our lives lack orientation, structure and vision. We have stopped believing in the value of effort and meritocracy and instead we have placed our faith in bartering for votes. We have not placed any thought in creating a society of equality founded on the premises of education, science, research, the beauty of Greece's natural environment meaning its fertile and rich soil.
There still exist specks of hope and I would like to make the most of it in order to find myself, while I'm still alive, a citizen of a Greek state that promotes real Democracy, real Freedom, real Education, proper Health Services and that truly tolerates individuality. NOW is the time to set things in motion so that young people do not have to go on migrating in search of a better future. Now, so that we can make sure that in 20 or 30 years from now Greece still exists and has not succumbed to self-extinction due to the present extremely low birth rate! As a human being I can no longer tolerate watching Greece destroy itself and disappear. I cannot stand by and watch people being exploited on a daily basis. I WANT TO GO ON LIVING!!!
I am not aware if we are back to nothing but I place myself back at the beginning. On the 16th of July it will be as if it’s my birthday, it will mark the date of my own special birthday that instead of celebrating by the sea enjoying a good glass of wine and good food, I will celebrate the beginning of a new day, I will celebrate change. I will be there in front the Parliament, in front of the Memorial of the Unknown Soldier expecting you all to come to fill the streets with hope.
Come and bring with you a candle that we will light as a symbol of hope for the future. Bring with you fresh ideas and new attitudes that bear no resemblance to phrases of the past such as “DOWN WITH THE GOVERNMENT”, “END THIS ADMINISTRATION”. We will meet in order to share these ideas, to have an open discussion among free-thinking individuals, a PUBLIC DIALOGUE. We will not be meeting to have fun, drink beer and eat souvlaki. Progress is not the outcome of digestion but of thought. No change ever took place through the use of a skewer but only through the feistiness of the spirit and the force of the body. We will be there to bring about change and to create a sustainable CIVIL SOCIETY!!!
My name is Stelios Kympouropoulos
- I am not incited by any political party in this effort to suspend our condemnation. My motivation lies in my desire to live as a free person and to have a good life!
- I do not consider Facebook and social media the recipient of my ideas but I use them as a means to promote a specific goal.
There is a great poem by the title “If you want to be called human” by Tassos Livaditis. Its verses are inspirational for any effort!
Mein Name ist Stelios Kympouropoulos und in ein paar Tagen werde ich 28 Jahre alt geworden. Ich bin ein junger Post-Graduate-Psychiater tun meines Praktikums, Forscher und Menschenrechtsverteidiger, die mit allen Mitteln verkündet Menschenrechte ... und last but not lea ... st, ich bin ein Mann mit schweren motorischen Behinderung.
Alle oben ist eine kurze Beschreibung dessen, wer ich bin. Doch niemand weiß, wie viele Dinge, die ich zu tun streben, wie viele Dinge, die ich erreichen wollen, sind, wie viele Dinge wert. Ich habe nicht die Antwort, wie gut! Alles was ich weiß ist, dass in kurzer Zeit werde ich nichts. Ein Mensch ohne Träume ist nicht ein Mensch. Ein Mensch ohne Ziele ist kein Mensch. Ein Mann ohne Hoffnung ist nicht ein Mensch. Ein Mann, für den morgen nicht existiert, hört auf, ein Mann zu sein! Aber ich möchte in einem Grundsatz-basierte Griechenland, die auf seine eigenen Ressourcen verlassen können leben. Es nützt nichts mit einer anderen Mahlzeit, wenn unsere Mitbürger auf Brotkrumen leben, müssen für Lebensmittel in Suppenküchen zu schauen und um Hilfe zu einigen gutherzigen Menschen drehen ... das ist, wo die meisten von uns sowieso Spitze! Es hat keinen Zweck arbeiten einen Tag, wenn 27% unserer Mitbürger arbeitslos sind und selbst wenn jemand noch einen Job hat, gibt es keine Garantie, die morgen kommen wird sein Gehalt für seine täglichen Bedürfnisse ausreichen. Und stellt sich die Frage: Warum ist das passiert?
Dies geschieht, weil unser Leben Orientierung, Struktur und Vision fehlt. Wir haben aufgehört zu glauben, im Wert von Aufwand und Leistungsgesellschaft und stattdessen haben wir unseren Glauben in Tauschhandel für Stimmen gestellt. Wir haben keine Gedanken in eine Gesellschaft der Gleichheit auf dem Gelände der Bildung, Wissenschaft, Forschung, die Schönheit der Natur Griechenlands Sinn seiner fruchtbaren und reichen Boden gegründet platziert.
Es existieren noch Flecken der Hoffnung, und ich möchte das Beste daraus zu machen, um mich selbst zu finden, während ich noch am Leben bin, ein Bürger eines griechischen Staates, die echte Demokratie, echte Freiheit, echte Bildung, korrekte Health Services und fördert das wirklich verträgt Individualität. JETZT ist die Zeit, um Dinge in Bewegung zu setzen, so dass junge Menschen nicht haben, um über die Migration auf der Suche nach einer besseren Zukunft zu gehen. Nun, damit wir sicherstellen können, dass in 20 oder 30 Jahren von jetzt Griechenland noch existiert und nicht auf Selbstauslöschung erlegen aufgrund der vorliegenden extrem niedrige Geburtenrate! Als Mensch kann ich nicht länger dulden beobachten Griechenland selbst zerstören und verschwinden. Ich kann nicht zusehen, Menschen, die auf einer täglichen Basis genutzt. Ich möchte mich auf LIVING GO!
Ich bin mir nicht bewusst, wenn wir zurück sind, nichts, aber ich stelle mich wieder am Anfang. Am 16. Juli wird es sein, als ob es mein Geburtstag ist, wird es markiert das Datum meiner eigenen besonderen Geburtstag, dass statt feiert am Meer genießen Sie ein gutes Glas Wein und gutes Essen, ich werde den Beginn eines neuen Tages zu feiern , werde ich feiern Veränderung. Ich werde da sein vor dem Parlament, vor dem Denkmal des unbekannten Soldaten erwarten Sie alle kommen, um die Straßen mit Hoffnung zu füllen.
Kommen Sie und bringen Sie eine Kerze, die wir als ein Symbol der Hoffnung für die Zukunft leuchten. Bringen Sie mit frischen Ideen und neuen Haltungen, die keine Ähnlichkeit mit Phrasen der Vergangenheit wie "Nieder mit der Regierung" tragen, "Ende dieser Regierung". Wir treffen uns, um diese Ideen zu teilen, um eine offene Diskussion unter frei denkenden Individuen, ein öffentlicher Dialog haben. Wir werden nicht treffen, um Spaß zu haben, Bier trinken und essen Souvlaki. Der Fortschritt ist nicht das Ergebnis der Verdauung, sondern des Denkens. Keine Änderung jemals stattgefunden hat durch den Einsatz von einem Spieß, sondern nur durch die feistiness des Geistes und der Kraft des Körpers. Wir werden da sein, um etwas zu verändern und eine nachhaltige IVILGESELLSCHAFT erstellen!
Mein Name ist Stelios Kympouropoulos
- Ich bin nicht angestiftet von einer politischen Partei in diesem Bemühen, unsere Verurteilung auszusetzen. Meine Motivation liegt in meinem Wunsch, als freier Mensch zu leben und ein gutes Leben haben!
- Ich glaube nicht, Facebook und Social Media der Empfänger meine Ideen, aber ich benutze sie als Mittel, um ein bestimmtes Ziel zu fördern.
Es ist ein großes Gedicht mit dem Titel von Tassos Livaditis "Wenn man als Mensch werden will." Seine Verse sind für jede Anstrengung inspirierend!
Je m'appelle Stelios Kympouropoulos et dans quelques jours j’aurai 28 ans. Je suis un jeune psychiatre en formation, un étudiant en master, un chercheur scientifique, défenseur et promoteur des droits humains... Mais, enfin et surtout, je suis une personne souffrant d'un grave handicap moteur.
En deux mots, c'est une brève présentation de moi. Cependant, personne ne sait tout cela que je veux être, tout cela que je voudrais atteindre, et s' il vaut la peine. Et ni moi-même ne peux répondre! Ce que je sais c’est que, dans quelque temps, je ne pourrai être rien. Car un homme sans rêves n’est plus un homme. Un homme sans objectifs n’est plus un homme. Un homme sans espoir n'est plus un homme. Un homme sans futur ne peut plus vivre! Je veux vivre en Grèce, mais une Grèce qui a des valeurs, qui peut compter sur ses propres forces. Peu importe si on peut manger encore un repas en même temps que nos concitoyens mangent des miettes ou à la soupe populaire ou même s’appuient sur des personnes généreuses... Très bientôt on va tous finir là! Peu importe si on travaille un jour de plus quand 27% de nos concitoyens sont au chômage et même si quelqu’un a encore du travail il n'y a aucune garantie que demain son salaire va être suffisant pour faire face aux nécessités de la vie. Et se pose la question: pourquoi se passe tout cela ?
Parce-que notre vie manque d’orientation, de structure, de vision. On a arrêté de croire au valeur de l’effort et de mérite et en revanche, on a cru en clientélisme. On n’ a pas essayé de bâtir une société d’égalité fondée sur l’ éducation, la science, la recherche, les beautés naturelles de la Grèce, son sol fertile et riche.
Mais il y a des traces d’espoir qui restent et j' aimerais saisir cette occasion afin de vivre, pour le reste de ma vie, dans une Grèce qui promeut la vraie Démocratie, la vraie Liberté, la vraie Éducation, la Sante et la Différence. Le temps est venu maintenant d’agir. Pour qu’on arrête l'immigration des jeunes à la recherche d'un meilleur avenir. Pour qu’on assure que dans 20 ou 30 ans, la Grèce ne sera pas rayé de la carte a cause du faible taux de natalité! Je ne peux plus en homme voir la Grèce en train d’être détruite et perdue. Je ne peut plus supporter rester oisif et regarder les hommes souffrant quotidiennement l'exploitation. JE VEUX VIVRE!!!
Je ne sais pas si on est arrivé a l'heure zéro mais c'est moi qui décide mon point de départ. Le mardi 16 juillet, ce sera mon anniversaire. Ce sera un anniversaire différent car au lieu de célébrer à côté de la mer avec un verre de vin, je veux célébrer le début d'un nouveau jour, je vais célébrer le changement. Je serai là, devant le Parlement, devant le monument du Soldat Inconnu, a 20 heures du soir. Je vais vous attendre pour que les rues soient remplies.
Venez et apportez une bougie qu’on va allumer en tant que symbole d'espoir pour l’avenir. Venez et amenez de nouvelles idées et visions et pas de slogans du passé comme "A bas le gouvernement". On sera là afin d’échanger des opinions, de faire un dialogue ouvert entre des hommes libres, un DIALOGUE PUBLIC. On ne va pas se rencontrer pour faire la fête, boire de la bière et manger de souvlaki. Le progrès n’est pas le résultat du fonctionnement de la digestion mais celui de l’esprit. Aucun changement n’a jamais été effectué par un bâtonnet de souvlaki mais par l’épée de l’esprit et la volonté du corps. On sera là pour amener le changement et pour bâtir une SOCIÉTÉ CIVILE!!
Je m'appelle Stelios Kympouropoulos
- Je ne suis pas incité par des parties ou des groupes politiques dans cet effort de suspendre notre condamnation. Je suis motivé par mon désir de vivre libre, de bien vivre!
- Pour moi, Facebook et les autres médias sociaux ne sont pas les destinataires de mes idées mais le moyen pour promouvoir un objectif.
Je suis aussi inspiré par un poème magnifique de Tassos Li
FACEBOOK https://www.facebook.com/events/126293200915381/
